Napisy otwarte i zamknięte

Napisy do filmów występują w dwóch rodzajach, które warto rozróżniać. Są to napisy otwarte (OC – open caption) i zamknięte (CC – closed caption), a każdy z nich ma swoje wady i zalety. Stosowanie napisów dla osób niesłyszących jest niezbędne, by zapewnić zgodność publikowanych w sieci nagrań wideo z WCAG 2.0.

Napisy zamknięte

Napisami zamkniętymi nazywamy takie, które stanowią strumień tekstu zsynchronizowany ze strumieniem audiowideo, ale które można włączyć lub wyłączyć. W najprostszej formie są to zwykłe pliki tekstowe ze znacznikami czasu, które są powszechnie stosowane do uzupełniania plików filmowych. Tego rodzaju napisy są obsługiwane przez wiele odtwarzaczy wideo – zarówno sprzętowych, jak i programowych. Ta obsługa obejmuje nie tylko zsynchronizowane wyświetlanie, ale czasem także formatowanie, na przykład regulację wielkości, koloru i pozycji na ekranie. Spotykane są także rozwiązania kierujące strumień tekstu do syntezatorów mowy, co daje efekt zbliżony do czytania przez lektora.

Zamknięte napisy mają zatem niemal same zalety. Jedyną wadą jest brak jednolitego standardu, który pozwoliłby na wyświetlanie napisów lub ich wyłączanie na każdej platformie. Publikując wideo w Internecie nie wiemy, jaką przeglądarką internetową, odtwarzaczem multimedialnym lub systemem operacyjnym będzie dysponował użytkownik. Przygotowywanie rozwiązań dla każdej możliwej kombinacji jest mało celowe, co sprawia że w sieci często spotyka się filmy z napisami otwartymi.

Napisy otwarte

Napisami otwartymi nazywamy te, które są wkodowane w nagranie wideo na stałe. Nie stanowią zatem strumienia tekstu, ale część obrazu. Nie da się ich skalować, włączyć lub wyłączyć lub w prosty sposób wyedytować. Za to z pewnością wyświetlą się każdemu użytkownikowi, jeżeli w ogóle wyświetli mu się film. Jest to jednak jedyna zaleta tego sposobu umieszczania napisów, z których nie skorzystają na przykład osoby niewidome.

Napisy dla osób niesłyszących

Napisy dla osób niesłyszących przygotowuje się nieco inaczej, niż zwykłe napisy dialogowe. Trzeba bowiem pamiętać, że te osoby nie mają dostępu do informacji dźwiękowej, zarówno werbalnej, jak i niewerbalnej. Tą właśnie informację trzeba im dodatkowo przekazać za pomocą napisów. Poniżej kilka najbardziej podstawowych zaleceń dotyczących tworzenia napisów dla osób niesłyszących.

  • Napisy powinny zawierać pełną listę dialogową oraz istotne informacje na temat dźwięku. Te dodatkowe informacje mogą być umieszczane w nawiasach, na przykład (dzwonek do drzwi), (wystrzał), (krzyk kobiety). Jeżeli jest to potrzebne, to należy identyfikować także osobę wygłaszającą kwestię, na przykład Marta: Gdzie byłeś draniu!?, a gdy imię nie jest znane – mężczyzna: Pozdrowienia od Siary.
  • Napisy powinny być zsynchronizowane z treścią wideo.
  • Napisy powinny być wyświetlane na tyle długo, by można je było odczytać. Jeżeli dialogi są zbyt szybkie lub obszerne, to można usunąć część zbędnych lub powtarzających się słów.
  • Tekst napisów powinien mieścic się w jednej linii lub być dzielony w logicznych miejscach, na przykład po znakach interpunkcyjnych.