Homografy to słowa, które napisane wyglądają identycznie, ale różnią się znaczeniem w zależności od wymówienia. W języku polskim takich homografów jest bardzo mało, ale niektóre języki – zwłaszcza azjatyckie – są ich pełne. Odnalezione w naszym języku podam nieco dalej.

Kryterium sukcesu 3.1.6 zobowiązuje do zapewnienia prezentacji wymowy wyrazów, których znaczenie zależy od wymowy. Skorzystają na tym:

  • użytkownicy słabo znający dany język,
  • użytkownicy syntezatorów mowy,
  • użytkownicy mający problemy z czytaniem.

Udało mi się znaleźć dwa homografy, które mogą się pojawiać w języku polskim. Pierwszy jest popularniejszy, a drugi – mocno naciągany.

  1. Słowo “cis” może oznaczać dźwięk “c” podniesiony o pół tonu, jeżeli wymówi się głoskę “c” twardo. Jeżeli zaś wypowie się w sposób zmiękczony, to słowo oznaczać będzie gatunek drzewa.
  2. Słowo “zamarzać” może być bezokolicznikiem trybu dokonanego pochodzącym od “marznąć” lub “marzyć” – w zależności od tego, czy głoskę “rz” wypowiemy rozdzielnie, czy też łącznie.

Najprostszym sposobem na udostępnienie prawidłowej wymowy jest podlinkowanie nagrania lektora. Innym – nieco mniej popularnym – jest prezentacja słowa za pomocą któregoś z alfabetów fonetycznych, na przykład SAMPA. W takim wypadku możemy zapisać nazwę półtonu jako “tsis”, a gatunek drzewa jako “ts’is”. Można także użyć zapisu w standardzie VoiceXML lub innym, który będzie zrozumiały.