Badania dostępności stron nie da się zautomatyzować. Piszę o tym od czasu do czasu przypominając, że walidatory są tylko omylnymi narzędziami i człowiek z odpowiednią wiedzą musi im pomagać. Czasem zastanawiałem się też, jaka jest efektywność narzędzi w rodzaju Wave czy Tenon. No i wreszcie mam na to odpowiedź.
We recently conducted an audit of automated accessibility testing tools. We built a website full of accessibility failures to test them on. We’ve published our findings here.In this blog post we
| Źródło: *[What we found when we tested tools on the world’s least-accessible webpage | Accessibility](https://accessibility.blog.gov.uk/2017/02/24/what-we-found-when-we-tested-tools-on-the-worlds-least-accessible-webpage/)* |
Autorzy tego eksperymentu stworzyli “najmniej dostępną stronę w internecie”, by przetestować 10 narzędzi do automatycznej walidacji. Z tą “najmniej dostępną”, to trochę przesadzili, bo ja spotykam na codzień o wiele gorsze. Jednak potrzebna im była do testów. Wsadzili więc do niej prawie półtorej setki błędów i zapuścili narzędzia walidujące. Efekt był do przewidzenia – nie da się automatycznie badać dostępności.
Automaty były wrażliwe na mniej niż 30% błędów, a uwzględniając też ostrzeżenia – mniej niż 40%. Co więcej – ponad 40% błędów nie zostało zgłoszonych przez żadne z narzędzi! Zatem nie ma narzędzi, nawet zaprzęgniętych razem do roboty, które mogłyby dokonać rzetelnej oceny dostępności. Efektywność waha się w przedziale 17-29%, co nie wygląda zbyt dobrze. Trudno też uznać, że coś może się w niedalekiej przyszłości poprawić. Nadal trzeba polegać na ludziach – ekspertach i użytkownikach.