Etykiety i instrukcje (WCAG 2.0 SC 3.3.2, poziom A)

Pomoc we wprowadzaniu danych na stronach internetowych pozwala na szybką i bezstresową interakcję z użytkownikiem. Duże znaczenie ma prezentowanie mu prawidłowych etykiet lub instrukcji, które podpowiedzą mu co i jak powinien wprowadzić w formularzu. Nie należy liczyć na długie doświadczenie użytkownika w korzystaniu z Internetu, bo można się zawieść.

Kryterium sukcesu 3.2.2 zobowiązuje projektantów formularzy do zapewnienia odpowiednich etykiet lub instrukcji pomagającym użytkownikom w prawidłowym wprowadzaniu danych. Skorzystają na tym:

  • użytkownicy niewidomi,
  • użytkownicy słabowidzący,
  • seniorzy,
  • użytkownicy mający problemy kognitywne,
  • użytkownicy z innych krajów.

Etykietami są krótkie informacje definiujące rodzaj informacji, jaką użytkownik powinien wprowadzić w formularzu. Może to być “płeć”, “wiek”, “numer karty kredytowej, czy “nazwisko”. Istotne jest przy tym, by etykieta była powiązana semantycznie z polem formularza, do czego najczęściej można użyć znacznika lub atrybutu LABEL. Czasem, na przykład w wypadku przycisków, taka etykieta znajduje się w innym atrybucie, jak choćby w ALT dla grafiki przykrywającej przycisk. Ważne jest także, by wizualna prezentacja etykiety także nie budziła wątpliwości u użytkowników. Powinna znajdować się w bezpośrednim pobliżu kontrolki formularza, by osoby słabowidzące mogły mieć na powiększonym ekranie oba elementy.

Instrukcjami są informacje, które objaśniają sposób, w jaki powinna być wprowadzana informacja. Jeżeli więc mamy do wpisania kod pocztowy, to warto użytkownikowi dostarczyć informacji w rodzaju “wpisz kod bez kreski” lub przeciwnie “wpisz kod rozdzielając dwie pierwsze cyfry od trzech pozostałych znakiem minus”. Instrukcje mogą też dotyczyć sposobu obsługi samego formularza, na przykład “wybierz województwo z listy, a następnie przejdź do listy powiatów i tam wybierz prawidłowy”. W instrukcjach mogą się też znajdować informacje na temat dopuszczalnych znaków lub stosowanych separatorów.

W pewnym uproszczeniu można powiedzieć, że etykieta zawiera informację o tym, jaką informację należy wprowadzić, a instrukcja – jak to zrobić. O ile jednak etykiety powinny mieć wszystkie pola formularza, to instrukcje należy stosować rozsądnie. Dobrze zaprojektowany formularz nie wzbudzi irytacji lub frustracji w użytkowniku, a serwis nie będzie miał problemów z przetwarzaniem danych.