W porządnym biurowcu co jakiś czas przeprowadzany jest próbny alarm pożarowy. Słychać wtedy z głośników komunikaty o zakazie używania windy, a czasem też jęki syreny. Oprócz tego podświetlane są strzałki pokazujące drogę ewakuacyjną lub świecą ścieżki diodowe. A gdzieniegdzie są nawet wypukłe znaki, przeznaczone dla osób niewidomych, które przydać się mogą w gęstym dymie także widzącym.
Kryterium sukcesu 1.3.3 ostrzega przed dostarczaniem istotnych informacji w sposób opierający się na charakterystyce zmysłowej, czyli wzroku lub słuchu. A zatem taka informacja nie powinna być oparta o kształt, wielkość, orientację, lokalizację lub dźwięk. Z takiego rozwiązania skorzystają:
- użytkownicy niewidomi i słabowidzący,
- użytkownicy niesłyszący i słabosłyszący,
- użytkownicy, którzy wyłączyli dźwięk w urządzeniach,
- użytkownicy urządzeń z małymi wyświetlaczami.
Warto zatem przyjrzeć się, w jaki sposób w serwisie internetowym przekazywane są istotne informacje. Jeżeli używane są do tego celu wyłącznie wielkość znaków bądź obrysowanie ramką, to taka informacja może umknąć użytkownikom. Może się też zdarzyć, że o błędzie w formularzu otrzymamy informację za pośrednictwem ostrzegawczego brzęczyka i tylko w taki sposób. Ta informacja także może umknąć komuś, kto chociażby wyciszył dźwięk w komputerze pracując w nocy. Stosowanie zasad dostępności nie wyklucza stosowania takich technik, ale koniecznie trzeba zadbać o to, by tą informację dostarczyć także w inny sposób.
Często na stronach internetowych spotkać można sformułowania w rodzaju “kliknij zieloną strzałkę”, a takiej nie znajdą przecież daltoniści. Równie problematyczne jest informowanie, że pliki przesłane już na serwer oznaczone są migającym punktem. Takich przykładów można podać bardzo dużo, ale mam nadzieję, że tyle wystarczy. Nawiasem mówiąc najczęściej popełnianym błędem jest oznaczanie kolorem. A ponieważ jest to szczególnie ważne, to w WCAG poświęcono mu oddzielny fragment.